EL

Πέτρα και θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από την ιστορία ενός ανθρώπου που έχει πληγεί από μια ανεπανόρθωτη καταστροφή.
Καταστροφή των λίθων: τεράστιες, μικρές, μεσαίες.
Πρόκειται για χτύπημα, θαμμένο, βυθισμένο.
Ο χρόνος σταματά.

“Μετά από εβδομήντα χρόνια είμαι ζωντανός, ακούω τους ήχους, και την πνοή του αέρα, έχω πλήρη συνείδηση ​​του σώματός μου, αντιλαμβάνομαι τη ροή στο αίμα μου. Θυμάμαι και με εντυπωσιάζουν οι αναμνήσεις από τον κόσμο της πέτρας. Εξακολουθώ να αισθάνομαι χρήσιμος, να χαιρετίζω τις ψυχές, να κάνω τα πάντα καθαρά και σε τάξη. Κάθε ημέρα.”

VIII
δάκρυα
πλημμυρίζουν τα μάτια μου
και τα ακούω να πέφτουν στα χείλη μου
κάθε μέρα που περνάει
με κάνουν να ακούω την ηχώ των σκέψεών μου
και τις σκοτεινές φωνές που συνεχίζουν να γλιστρούν
κατά μήκος των κροτάφων μου
και να πέφτουν πάνω στα αγγεία
το αίμα μπορεί να ρέει αλλά το σούρουπο είναι πάντα βαρύ
σαν παγωνιά
ο βρυχηθμός
στην κοιλιά συνθλίβεται ολοκληρωτικά
από τη μνήμη του φωτός που διαλύει ότι έχει εγκαταλειφθεί

XXII
βήμα με βήμα για να δημιουργήσει ψυχρές πατημασιές
από αιχμηρούς γρανίτες που παρατάσσονται ως διαφανή πτερύγια
που μπορούν να ξεφεύγουν από τα αγκυροβόλιά τους και παρασυρόμενα τα βρίσκει η καταιγίδα
η μεγάλη διάρκεια ζωής
οι ανεμοστρόβιλοι, οι άνεμοι, οι βροχές και οι βροντές
η μεγάλη διάρκεια ζωής
οι συμβουλές που λαμβάνονται μόνο από δύσοσμες και μαλακές σκιές
που δημιουργούν μόνο μια θάλασσα από σκουλήκια
ανεπαίσθητες δυνάμεις που οδηγούν
τον κόσμο να συγκλονίζεται από τα σκουλήκια

VI
θαμμένος
με δαχτυλίδια που συντρίβουν τα δάχτυλα
και με την αναπνοή να είναι μόνο πίσσα και σκόνη
σαν καθημερινή ρουτίνα ότι η ζωή
και η καρδιά είναι μόνο πίσσα και σκόνη
ώστε να κλείνει σιγά-σιγά τα μάτια της
σκόνη
ώστε σιγά-σιγά να ανοίγει το μυαλό
σκόνη η οποία γίνεται σύννεφο
λευκό την ημέρα
μαύρο το ηλιοβασίλεμα
όπως την κάθε μέρα

II
ο παλμός των ναών
τον νιώθω σαν να πεθαίνει
και ο πόνος με πνίγει

ο παλμόςτων ναών
τον νιώθω σαν να πεθαίνει
και ο πόνος με πνίγει

ο παλμόςτων ναών
τον νιώθω σαν να πεθαίνει
και ο πόνος με πνίγει

X
Κούνησα τη γλυκιά κόρη του οφθαλμού μου
ακούγοντας τους παλμούς
σχεδιάζω
μισώ
τραβήξτε τη σκανδάλη
ολίσθηση
τρύπα
αποφλοίωση
οπτικό άνοιγμα
κοκκινο
αίμα
κανείς δεν θα αντιληφθεί την έλλειψη
εάν σκοτώσει ένα ζωντανό ον
θανατος
θάνατος = πέτρα

XII
κομματάκια της καρδιάς
νωρίς το βράδυ των αναμνήσεων
οι λύκοι κατεβαίνουν κάτω
τους ακούω να φτάνουν
το χιόνι προτρέπει σε μια διαδρομή σε κατάσταση νηστείας
κυλώντας προς την κοιλάδα
εξακολουθώ να αισθάνομαι τη θερμότητα της καρδιάς
και οι μαύρες μνήμες
χορεύουν στο σκοτάδι στην κοιλάδα
οι λύκοι περιμένουν το θήραμά τους
κομματάκια της καρδιάς

III
Νοέμβριος 2086.
τώρα βρίσκεται η λεπίδα μπροστά μου
τώρα με αναζητά η απαξίωση
τρέμουν και παρατηρούν τα μακριά μαλλιά μου
που τινάζονται και αγγίζουν το στήθος μου
εσείς
που έχετε ξεχάσει εδώ και χρόνια
εσείς
που είστε απενεργοποιημένοι και μόνο με πίκρες και θέλω
η γη θα σκάψει την καρδιά σας
εσείς
που έχετε καταργήσει τα χαμόγελα
στα πέτρινα γλυπτά χείλη σας
τώρα αναθεωρήστε με
τώρα αναγνωρίστε με
τώρα κρίνετέ με
τώρα μπορείτε να με δεσμεύσετε και να με χρησιμοποιήσετε
για την παραγωγή ενέργειας, ήχου και κίνησης
δειλέ εξαθλιωμένε.

XVI

και πάλι
μπορεί να γλιστρήσω από τα χέρια σας
τα λιπαρά και κρύα
τα γυμνά σώματα με τα μάτια στο άπειρο και ολοκληρωτικά ανοιχτά
κάποιος φαίνεται να θέλει να ουρλιάξει κατά πρόσωπο
πάψε, το κεφάλι κάτω και σιωπή
πάψε, η πλάτη σου να είναι κυρτή
και πάλι
δέκα, είκοσι, τριάντα
λευκοί και άλαλοι και γυμνοί
μόλις η υγρή πίσσα θα σας καλύψει για απόδοση δικαιοσύνης
η δουλειά μου αφορά στην καθημερινή καθαριότητα

V
πέτρα και θάνατος
πέτρες και νεκροί
η πέτρα είναι νεκρή
ψίθυροι, μουρμούρες και έκρηξη
σκόνη μαύρη στη γεύση
αίμα σκούρο στην όψη
μίασμα σκούρο στη γεύση
και στη συνέχεια κατάψυξη.

χάδια, ευγένεια, βλέμματα, λαχανιάσματα, οργασμοί
αγαπάτε, λατρεύετε, βοηθάτε
τρέχετε, περιστρέφεστε
ικανοποιείστε
και στη συνέχεια κατάψυξη.